پروردگارا...

  ازعشق امروزمان چیزی برای فردایمان باقی بگذار

  به اندازه ی یک نگاه...

  به اندازه ی یک لبخند...

  تا به یاد داشته باشیم روزگاری عاشق هم بودیم

.

.
لمس کن کلماتی را
که برایت می نویسم

تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست…

تا بدانی نبودنت آزارم می دهد…
لمس کن نوشته هایی را

که لمس ناشدنیست و عریان…

که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد
لمس کن گونه هایم را

که خیس اشک است و پر شیار…

لمس کن لحظه هایم را…
تویی که می دانی من چگونه

عاشقت هستم٬

لمس کن این با تو نبودن ها را
لمس کن…

همیشه عاشقت میمانم

دوستت دارم ای بهترین بهانه ام

طرح اخرین نگاهت را

بردیواربلندشب اویختم

تابرهرنگاه که ازتپش اشک لبریزاست

درامیزد

رویاهایم رابرپرمرغان هوا

نقاشی کردم

که ابرغرید

پرنده نالید

واسمان غریبانه گریست

درخاطرت باشد به یادهم باشیم

  شایدسال هابعددرگذرجاده ها بی تفاوت

  ازکنارهم بگذریم وبگوییم این غریبه

  چقدرشبیه خاطراتم بود...

بی‌تو اندیشیده‌ام کمتر به خیلی چیزها

              می‌شوم بی‌اعتنا دیگر به خیلی چیزها

تا چه پیش آید برای من! نمی‌دانم هنوز...
        دوری از تو می‌شود منجر به خیلی چیزها

غیرمعمولی‌ست رفتار من و شک کرده است
        ـ چند روزی می‌شود ـ مادر به خیلی چیزها

نامه‌هایت، عکس‌هایت، خاطرات کهنه‌ات
       می‌زنند این‌جا به روحم ضربه، خیلی چیزها
...
هیچ حرفی نیست، دارم کم‌کم عادت می‌کنم
            من به این افکار زجرآور... بهیچ‌چیز...

بعدِ من اما تو راحت‌تر به خیلی چیزها...ه خیلی چیزها

                        می‌روم هرچند بعد از تو برایم